گریه کننده بر سیدالشهداء علیه السلام نصرت قائم آل محمد علیهم السلام را کرده است.

.

.

.

.

و گذشته از آن، یکی از کارهایی که مولای ما حضرت قائم علیه السلام، بعد از ظهور شریفش انجام می­دهد، در همان بیت الله الحرام، روضه ی سیدالشهداء علیه السلام می خواند و بدون شک چشم های مبارک خودش و مومنین، در هنگام مصائب سیدالشهداء گریان می شود. امام حسین علیه السلام می فرمایند: "انا قتیل العبره، لا یذکرنی مومن الا استعبر" هیچ مومنی مرا یاد نمی کند مگر آن که گریان می شود. پس چگونه مولای ما حضرت قائم علیه السلام هنگامی که اسم مبارک سیدالشهداء را می برد گریان نشود؟ آن هنگام که می فرماید: الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا... بدون شک آن حضرت و تمام یاوران آن جناب (علیه السلام) با این جملات گریان می شوند. زیرا آن­ها از مومنین راستین هستند. (کتب فی قلوبهم الایمان) ضمنا حدیث شریف می فرماید: "لا یذکرنی" مومن الا استعبر. یعنی هر مومنی که مرا یاد کند گریان می­شود. نمی فرماید: "هر مومنی که ذکر مصائب کند، گریان می شود" بلکه به صرف یاد کردن آن حضرت، گریان می شود. بنابراین گریان شدن چشم ها در هنگام یاد سیدالشهداء علیه السلام، از نشانه­های مومن است. (دقت کنید!)

لذا کسی که در مصائب آن حضرت می گرید، همان فعلی را انجام می­دهد که مولای ما حضرت قائم علیه السلام انجام می­دهد و انجام خواهد داد و شخص باکی به حضرت قائم علیه السلام تأسی کرده و ایشان را در اهداف و علائق و رضایتش همراهی و یاری کرده است. بدون شک علائق و رضایت آن حضرت، پیروی خالص از حق است. "و الحق ما رضیتموه".